Hallo allemaal, daar zijn we weer.
Het was een bizarre dag gisteren. We hebben een fantastisch tijd gehad op Perhentian, echt een plek om te blijven. Echter er is een tijd van komen, en een tijd van ...
En dat laatste werd een hele belevenis. S'nachts hoorde ik het al regenen, en niet een beetje, nee zoals het alleen in de tropen kan regenen. Uren achter elkaar hozen en hozen. En dan weet je dat je die dag toch weg moet. Even gevraagd naar de voorspelling van de komende dag, maar dat gaf geen beter gevoel. S'morgens werd het waarachtig droog. We moesten de boot van 12 uur hebben en dat is een bootje waar je met een taxibootje naartoe gaat. Zo'n open ding voor hooguit 8-10 personen. De boot naar het vasteland is voor ca 12 personen met een losse kap. Dus jullie snappen dat het vooruitzicht slecht was.
Om 11 uur trokken ze de schuiven boven nog maar eens open, dus alle bagage werd in vuilniszakken geknoopt in de hoop dat het droog bleef. Opeens zag ik tot mijn verbazing een dichte boot aankomen en dacht, dat moet met wat steekpenningen te regelen zijn, wat ik ook probeerde, helaas het werd de open boot. Toen we het taxibootje ingingen waren we al doorweekt en voor we op de " grotere" boot gingen was er al geen draad meer droog. De reddingsvesten gingen aan en zo zijn we met metershoge golven 45 minuten over zee naar het vaste land gestuiterd. Hoewel de stuurman perfect gevoel had voor de golven en het prima deed. Zelf had ik de beste plek, want elke golf die overboord kwam kreeg ik vol over me heen, warm water dus geen tijd om koud te worden. Een soort golfbreker voor Lilian. Eeerlijk is eerlijk, het was redelijk spannend. Wat waren we blij dat we als verzopen katten van de boot konden. Daarna konden we ons omkleden aan de wal en hadden we ook geluk met de bus die net langskwam nadat we ons hadden omgekleed. Een local bus, dus die elke kampung aandoet, als je de tijd hebt en het regent toch, helemaal niet verkeerd. Zo zijn we in een aantal uren naar Terengganu gebust. We hadden wat voorwerk gedaan en een paar adressen van hotels bij ons, maar bij het eerste dachte we, het is best zo. Kamer op en bijkomen. Toen we mijn koffer opendeden bleek dat hij toch niet waterdicht is, dus alle shirts en broeken nat tot zeernat . Verder de kleren welke we op de boot hadden aangehad, dus iets om te drogen. Even wat extra kleerhangers geregeld en zo leek het wel een uithangkamer. Gelukkig was mijn tas met video en foto, helemaal droog gebeleven. ( dubbele zakken ). Na wat rust en eten zijn we even nog het centrum ingegaan, ja even, haha. Geen bus na 6en, haast geen taxi meer , echt na 6 uur stopt alles hier. We zijn liftend de stad in geraakt. iemand stopte bij een eettentje en we vroegen of hij ons naar centrum wou brengen. Zwaar islamitisch deel hier. Dus ook geen bier te kopen hier, en als toerist zijn we hier het aangapen waard, maar de mensen zijn wel heel vriendelijk als je ze aanspreekt. Het is echt aanspreken want terugspreken is maar voor weinigen weggelegd. Engels is hier haast onbekend. Meesten duiken direct weg of gaan staan giegelen in een hoekje. We zitten nog erg noordelijk en dat verklaard veel. Vanuit het centrum een teksi regelen wil nog wel een we hebben een teksidriver gevonden welke ons overal voor laag prijsje heen wil brengen. We hebben zijn tel nr, dus bellen en hij komt. Superhandig. Maar goed, dus met taxi terug naar hotel en de schrik van ons leven !! Overal vliegen in de kamer, op de kussen, lakens muren, honderden. Soort vliegende mieren. Vreslijk. Dus ik op hoge poten naar de receptie om te zeggen dat we daar geen minuut langer bleven. De reactie was, Sir, put out the light and you won't see them. Dus heb ik vriendelijk doch dringend even aangegeven dat ze goed of kwaadschiks even mee moest lopen. Nou dat moest dan maar even. Nu weet ik niet of jullie weten hoe lastig het is op vakantie je koffer dicht te krijgen met alle spullen, nou ik kan jullie vertellen dat Lilian beide koffers met alles uitgeschut en wel, in de koffers had voor ik terugwas. En niets meer van ons in de kamer aanwezig was. Nieuw record !! Soort vluchtgedrag?? Ja zeker weten. Dus was het de dame van receptie wel duidelijk dat er een oplossing moest komen. Toen bleek er toch nog een kamer vrij te zijn ( was eerst niet zo ) en kregen we de sleutel van een andere kamer. Ook met zeezicht maar zonder ongedierte. Vandaag zijn we toch maar naar een ander hotel op zoek gegaan en hebben er nu een gevonden in het centrum, welke er zeer goed uitziet. Over een uurtje kunnen we daar terecht, vandaar even een momentje voor internet. :)
Fotos op internet zetten, hier helaas niet mogelijk, maar dat er hier een internetcafe is, valt al mee. De hotels hebben zelfs geen internet hier. Dus al met al was het een bizarre dag gisteren en eerlijk is eerlijk, we zijn geen 18 meer. Het is een prachtige reis, maar ook best zwaar. We zien toch dat we op dit punt ook wat betere hotels pakken dan we eerst voorzien hadden. Hoewel fathers guesthouse wat dat betreft een byzonder positieve uitzondering is. Superplek was dat voor superprijs. Dus het kan wel. Marvin en Rachel, bedankt voor de tip !. We zijn nu dus aan de terugreis begonnen, we zakken af naar het zuiden. De volgende stap is Cherating. Maar eerst even 2 dagen hier rondkijken. Er is een groot feest hier vanaf vanmiddag, opening door de premier of zo van Maleisie en daarom ook meeste hotels vol. We zullen Aly de teksi maar weer eens bellen om ons er heen te brengen. In een volgende log horen jullie wel wat het was.
p.s. Lilian is weer helemaal de oude.
Veel groeten Chris En lilian
